تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
دولتهايی که وارد اين پيمان شدهاند، در متن پيمان به عنوان "همپيمانان" ناميده خواهند شد.
با در نظر گرفتن انهدام و ويرانی که در صورت بروز جنگ هستهای دامنگير نوع بشرخواهد شد و به تبع آن، لزوم به کارگيری حداکثر تلاش برای جلوگيری از خطر وقوع چنين جنگهايی و برای اتخاذ تمهيدات لازم برای تامين امنيت مردم، با اعتقاد به اين که گسترش تسليحات هستهای، خطر جنگ هستهای را به طور جدی افزايش خواهد داد، در مطابقت با مفاد قطعنامههای مجمع عمومی سازمان ملل متحد که خواستار حصول توافقی برای جلوگيری از اشاعهی بيشتر سلاحهای هستهای شده است.
در ابراز تعهد خود برای همکاری با آژانس بين المللی انرژی اتمی جهت اعمال تدابير حفاظتی اين آژانس در خصوص فعاليتهای هستهای صلح آميز، در اعلام حمايت خود از انجام تحقيقات، توسعه بخشيدن و تلاشهای ديگر در جهت اجرای مؤثر اصل تدابير حفاظتی با استفاده از تجهيزات و ساير راهکارها در خصوص انتقال مواد اصلی و مواد مخصوص شکافت پذير در چارچوب تدابير حفاظتی مقرر شده توسط آژانس بينالمللی انرژی اتمی، در تاييد اين اصل که منافع استفاده صلح آميز از تکنولوژی هستهای، از جمله فرآوردههای جانبی که ممکن است توسط دولتهای دارای تسليحات هستهای از طريق توسعهی ابزارهای انفجار هستهای به دست آيد، بايد به منظور بهره برداری در مقاصد صلح آميز در اختيار تمام همپيمانان :
اعم از دولتهای دارای تسليحات هستهای يا فاقد تسليحات هستهای ـ قرار گيرد، با ايمان به اين که در عملی کردن اين اصل، تمام همپيمانان حق دارند به منظور حصول پيشرفت در استفاده صلح آميز از انرژی اتمی، در تبادل اطلاعات به حداکثر نحو ممکن مشارکت داشته باشند و به تنهايی يا با همکاری ساير دولتها در اين زمينه تلاش کنند، در ابراز نيات خود جهت توقف مسابقهی تسليحات هستهای در نزديکترين زمان ممکن و برای اتخاذ تمهيدات موثر جهت خلع سلاح هستهای، در تشويق کليهی کشورها به همکاری جهت دستيابی به اين هدف، در تاکيد مجدد بر عزم دولتهای امضاکنندهی پيمان 1963 در مقدمهی آن پيمان، مبنی بر ممنوع ساختن آزمايش تسليحات هستهای در جو، در خارج از جو زمين و زير آبها و برای ادامهی توقف هرگونه انفجارهای آزمايشی تسليحات هستهای در تمام زمانها و ادامهی مذاکرات لازم برای رسيدن به اين هدف، به منظور ادامهی فروکاستن از تنشهای بينالمللی و تقويت اعتماد متقابل بين دولتها جهت تسهيل در توقف ساخت تسليحات هستهای، نابودی کليه ذخيرههای موجود، حذف تسليحات هستهای و ابزارهای استفاده از آن از زرادخانههای ملی و به منظور مدون ساختن اين مقاصد در قالب يک پيمان جهت خلع سلاح کامل و عام تحت نظارت مؤثر و دقيق بينالمللی، با يادآوری اينکه، براساس منشور ملل متحد، دولتها بايد در روابط بينالمللی خود از تهديد يا استفاده از زور، يا اعمال هر روش ديگری که با اهداف ملل متحد در تعارض باشد، عليه تماميت ارضی يا استقلال سياسی ديگر دولتها احتراز ورزند، و اينکه تثبيت و تداوم صلح و امنيت بينالمللی، با به حداقل رسيدن سوق منابع انسانی و اقتصادی جهان به سوی مسلح شدن ميسر میشود، توافق میکنند که:
ماده 1
هر دولت دارای تسليحات هستهای، در اين پيمان متعهد میشود از انتقال هرگونه سلاحهای هستهای يا ديگر ابزارهای انفجار هستهای يا دادن کنترل مستقيم يا غير مستقيم سلاحها يا ابزارهای انفجار هستهای به ديگران خودداری کند و به هيچ نحوی از انحاء، هيچ يک از کشورهای فاقد سلاحهای هستهای را ياری، تشويق و ترغيب به ساخت يا دستيابی به سلاحهای هستهای يا ديگر ابزارهای انفجار هستهای يا کنترل چنين سلاحها يا ابزارهای انفجاری نکند.
ماده 2
هر دولت فاقد تسليحات هستهای در اين پيمان متعهد میشود هيچگونه سلاح هستهای يا ابزارهای انفجار هستهای و اعمال کنترل مستقيم يا غير مستقيم بر چنين سلاحها يا ابزارهايی را از هر منبع انتقال دهنده يا به هر نحو ديگری، دريافت نکند؛ به ساخت يا تلاش برای دستيابی به سلاحها يا ابزارهای انفجار هستهای مبادرت نورزد و در پی کمک برای ساخت سلاحهای هستهای يا ابزارهای انفجار هستهای نباشد يا چنين کمکهايی را دريافت نکند.
ماده 3
1. هر دولت فاقد سلاحهای هستهای در اين پيمان متعهد میشود تدابير حفاظتی را که پس از مذاکرات انجام گرفته با آژانس بينالمللی انرژی اتمی توافق خواهد شد بپذيرد. اين تدابير در چارچوب ضوابط آژانس بينالمللی انرژی اتمی و نظام تدابير حفاظتی اين آژانس خواهد بود و صرفاً به منظور تاييد پايبندی آن کشور به تعهدات خود در قبال اين پيمان با هدف جلوگيری از تبديل مصارف صلح آميز انرژی هستهای به استفاده در سلاحهای هستهای يا ابزارهای انفجاری هستهای صورت میگيرد. روند تدابير حفاظتی مذکور در اين ماده بايد در خصوص تمام مواد اصلی يا مواد مخصوص شکافت پذير، اعم از توليد، فرآوری يا استفاده از آن در هرگونه تأسيسات هستهای يا خارج از چنين تأسيساتی اجرا شود. تدابير حفاظتی مقرر در اين ماده، میبايد روی تمام مواد اصلی يا مواد مخصوص شکافت پذير که در فعاليتهای صلح آميز هستهای در قلمرو چنين دولتی، در حوزه قضايی آن، يا تحت کاربری آن در هر نقطه ديگر انجام میپذيرد اعمال شود.
2. هر دولت وارد شده در اين پيمان متعهد میشود (الف) مادهی اصلی يا مادهی مخصوص شکافت پذير، يا (ب) تجهيزات يا موادی که مشخصاً برای فرآوری، استفاده يا توليد مواد مخصوص شکافت پذير طراحی يا آماده شده است، را در اختيار هيچ دولت فاقد سلاحهای هستهای (حتی) به منظور استفاده در مقاصد صلح آميز قرار ندهد، مگر اين که مادهی اصلی يا مادهی مخصوص شکافت پذير به طور قطع مشمول تدابير حفاظتی مقرر شده در اين ماده قرار گيرد.
3. تدابير حفاظتی مقرر در اين ماده بايد به گونهای به مرحلهی اجرا گذاشته شود که با مادهی 4 اين پيمان در تطابق کامل باشد و از ايجاد مانع بر سر راه توسعهی تکنولوژيکی يا اقتصادی همپيمانان در استفادهی صلح آميز از انرژی هستهای احتراز ورزد. اين امر، شامل تبادل بينالمللی مواد هستهای و تجهيزات برای فرآوری، استفاده يا توليد مواد هستهای برای مقاصد صلح آميز، در مطابقت با شرايط اين ماده و اصل تدابير حفاظتی که در مقدمهی اين پيمان مشخص شده، خواهد بود.
4. دولتهای فاقد سلاحهای هستهای در اين پيمان بايد به منظور انجام تعهدات خود در قبال اين ماده به طور انفرادی يا همراه با ساير دولتها در چارچوب ضوابط آژانس بينالمللی انرژی اتمی با آژانس بينالمللی انرژی اتمی موافقتنامههايی منعقد کنند. مذاکره به منظور حصول چنين موافقتنامههايی بايد ظرف مدت 180 روز از وارد اجرايی شدن اين پيمان، آغاز شود. در خصوص دولتهايی که اسناد پيوستن و يا تصويب الحاق خود به پيمان را بعد از دورهی 180 روزه تسليم کنند، مذاکره برای حصول چنين توافقی نمیتواند ديرتر از تاريخ تسليم اسناد آغاز شود و اجرای مفاد اين توافقات نمیتواند ديرتر از 18 ماه از تاريخ آغاز مذاکرات باشد.
ماده 4
1. هيچ نکتهای در اين پيمان نبايد به گونهای تفسير شود که حق مسلم همپيمانان در انجام تحقيقات، توليد و استفاده از انرژی هستهای برای مقاصد صلح آميز را تحت تأثير قرار دهد. اين امر بايد بدون اعمال تبعيض و در مطابقت با مواد 1 و 2 اين پيمان باشد.
2. در تبادل تجهيزات، مواد و اطلاعات تکنولوژيکی برای مقاصد صلح آميز، استفاده از انرژی هستهای در حداکثر شکل، تمام همپيمانان حق مشارکت داشته و متعهد به تسهيل در انجام آن میشوند. همپيمانانی که توان چنين اقدامی را دارند همچنين بايد به شکل انفرادی يا همراه با ديگر دولتها يا سازمانهای بينالمللی برای توسعهی بيشتر استفاده از اشکال صلح آميز انرژی هستهای، خصوصاً در قلمرو دولتهای فاقد سلاحهای هستهای که وارد اين پيمان شدهاند، مشارکت ورزند. اين مشارکت با عطف توجه به نيازهای مناطق در حال توسعه جهان، انجام میپذيرد.
ماده 5
تمام همپيمانان متعهد میشوند تمهيدات لازم را اتخاذ کنند تا در مطابقت با اين پيمان، تحت نظارت مناسب بينالمللی و در چارچوب روالهای بينالمللی مقتضی، از دسترسی تمام دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان به مزايای بالقوهی حاصله از انجام هرگونه انفجارهای صلح آميز هستهای، حصول اطمينان کنند. اين امر بايد بدون اعمال تبعيض انجام گيرد و هزينهی مالی آن برای چنين دولتهايی، در پايينترين حد ممکن خواهد بود و شامل هزينهی تحقيقات و توسعه نمیشود. دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان بايد بتوانند در چارچوب يک توافق يا توافقات خاص
بينالمللی و از مجرای يک نهاد مناسب بينالمللی که دولتهای فاقد تسليحات هستهای نمايندگان کافی در آن داشته باشند، به اين مزايا دست يابند. مذاکرات در اين زمينه بايد پس از اجرايی شدن اين پيمان، در نزديکترين زمان ممکن آغاز شود. دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان که چنين تمايلی داشته باشند، همچنين میتوانند از طريق توافقات دوجانبه به اين مزايا دست يابند.
ماده 6
تمام همپیمانان متعهد می شوند، مذاکرات به منظور توقف مسابقه ی سلاح های هسته ای و خلع سلاح هسته ای و انعقاد پیمانی جهت خلع سلاح کامل و عام با مقررات دقیق و مؤثر را با حسن نیت و در اسرع وقت آغاز کنند.
ماده 7
هیچ نکته ای در این پیمان، ناقض حق هر گروه از دولت هایی که به منظور حصول اطمینان از عدم وجود سلاح های هسته ای در قلمرو خود وارد پیمان های منطقه ای شوند، نخواهد بود.
ماده 8
1. هر یک از همپیمانان می توانند اصلاحیه ای را به منظور اعمال در این پیمان، پیشنهاد کنند. متن هرگونه اصلاحیه ای باید به دولت های امانتدار تحویل داده شود و این متن توسط آنان بین تمام همپیمانان، توزیع خواهد شد. در صورت درخواست یک سوم همپیمانان یا بیشتر، دولت های امانتدار باید کنفرانسی را تشکیل داده و از تمام همپیمانان برای شرکت در آن و بررسی اصلاحیه، دعوت به عمل آورند.
2. هرگونه اصلاحیه در این پیمان باید به تأیید اکثریت همپیمانان، از جمله تمام دولت های دارای تسلیحات هسته ای وارده در این پیمان و تمام همپیمانانی که در زمان توزیع متن اصلاحیه عضو هیئت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده اند، برسد. زمان اجرایی شدن اصلاحیه برای هر دولتی که اسناد تصویب آن را تسلیم کرده، از هنگامی خواهد بود که اکثریت همپیمانان، از جمله تمام دولت های دارای تسلیحات هسته ای وارده در این پیمان و تمام همپیمانانی که در زمان توزیع متن اصلاحیه عضو هیئت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده اند، اسناد تصویب آن را تسلیم کرده باشند. پس از آن، زمان اجرایی شدن اصلاحیه برای هر همپیمان دیگر از زمان تسلیم اسناد تصویب آن خواهد بود.
3. پنج سال پس از اجرایی شدن این پیمان، کنفرانسی از همپیمانان باید در شهر ژنو واقع در سوئیس به منظور مرور عملکرد آن و با هدف حصول اطمینان از اینکه اهداف مذکور در مقدمه و مقررات پیمان، مورد اجرا قرار گرفته اند، برگزار شود. پس از آن، هر پنج سال یک بار اکثریت همپیمانان می توانند با تسلیم درخواست خود به دولت های امانتدار، خواستار برگزاری کنفرانس دیگری به منظور بررسی عملکرد پیمان شوند.
ماده 9
1. این پیمان باید برای امضای تمام دولت ها، آماده باشد. هر دولتی که پیش از اجرایی شدن آن طبق پاراگراف سوم این ماده، آن را امضا نکرده باشد، می تواند در هر زمان دیگری به آن ملحق شود.
2. نفوذ این پیمان مشروط به تصویب آن توسط دولت های امضاکننده خواهد بود. اسناد تصویب آن و اسناد الحاق به آن باید نزد دولت های بریتانیا، اتحاد جماهیر شوروی (سابق) و ایالات متحده آمریکا که بدینوسیله به عنوان دولت های امانتدار تعیین می شوند، به ودیعه گذاشته شود.
3. این پیمان، پس از تصویب آن توسط دولت هایی که به عنوان امانتدار تعیین شده اند و تصویب آن توسط چهل دولت دیگر امضاکننده ی این پیمان و تسلیم اسناد تصویب آنها، وارد اجرا خواهد شد. در این پیمان، دولت های دارای تسلیحات هسته ای به دولت هایی گفته می شود که پیش از اول ژانویه ی 1967، مبادرت به تولید و انفجار سلاح هسته ای یا هرگونه ابراز انفجار هسته ای دیگر کرده اند.
4. در خصوص دولت هایی که اسناد تصویب و الحاق آنها به پیمان، پس از اجرایی شدن این پیمان، تسلیم می شود، تاریخ اجرای آن از تاریخ تسلیم اسناد تصویب و الحاق خواهد بود.
5. دولت های امانتدار باید تمام دولت های امضاء کننده و ملحق شده به پیمان را از تاریخ هر امضاء، تاریخ تسلیم اسناد تصویب یا الحاق، تاریخ اجرایی شدن این پیمان و تاریخ دریافت درخواست برای تشکیل کنفرانس یا هر مورد دیگر، بلافاصله مطلع سازند.
6. این پیمان باید توسط دولت های امانتدار و در تطابق با ماده 102 منشور ملل متحد، به ثبت برسد.
ماده 10
1. هر دولتی باید حق داشته باشد در اجرای حاکمیت ملی خود در صورتی که احساس کند موارد فوق العاده ای در رابطه با موضوعات این پیمان، منافع حیاتی کشورش را به مخاطره انداخته است، از پیمان خارج شود. در این صورت باید سه ماه پیش از خروج، به تمام همپیمانان و شورای امنیت سازمان ملل متحد اطلاع دهد. در چنین اطلاعیه ای باید موارد فوق العاده ای که از نظر آن کشور منافع حیاتی اش را به مخاطره انداخته نیز ذکر شود.
2. بیست و پنج سال پس از اجرایی شدن این پیمان، باید کنفرانسی تشکیل شود تا در خصوص اجرای نامحدود آن، یا تمدید آن برای دوره یا دوره های دیگر، تصمیم گیری شود. تصمیم اتخاذ شده در این مورد با رای اکثریت همپیمانان، نافذ خواهد بود.
ماده 11
این پیمان، متن انگلیسی، روسی، فرانسه، اسپانیولی و چینی آن که همگی از اعتبار یکسانی برخوردارند، در آرشیو دولت های امانتدار محفوظ خواهند بود. نسخه های تایید شده ی این پیمان، باید توسط دولت های امانتدار به دولت های امضاکننده و ملحق شده به آن ارسال شود.
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
